Thermisch gehard glas is glas dat een thermische behandeling heeft ondergaan die intenser is dan voor half-gehard glas, dit om de breuksterkte te verhogen en de breukvorming te wijzigen (breuksterkte is 3 à 5 keer hoger dan bij floatglas). Hiervoor wordt het glas tot ca. 650°C verhit en vervolgens door gestuwde koude lucht afgekoeld. Door het snel afkoelen gaan de oppervlakten krimpen en sneller hard worden dan de kern. Wanneer de kern ook afkoelt en samentrekt oefent dit trekspanningen uit op de beide oppervlakten en ontstaat er een blijvende drukspanning.
Gehard glas kan niet meer gesneden of bewerkt worden. Wanneer het glas breekt, valt het in kleine deeltjes (met afgevlakte kanten) uiteen, met beperkt risico op verwondingen. In gebouwen wordt dit soort glas gebruikt voor hardglas deuren, glaspuien, douchedeuren, douchecabines, douchewanden en binnenwanden. Door zijn manier van uiteenvallen voorkomt gehard glas risico’s op verwondingen maar verhindert niet het doorvallen van personen.
